Objawy początkowe choroby to zaczerwienienie dziąseł i ich niewielkie krwawienie. W miarę postępu choroby proces zapalny rozprzestrzenia się z dziąsła na otaczające tkanki, doprowadzając do zaniku kości utrzymującej zęby. Skutki zaawansowanej parodontozy to zwiększona ruchomość zębów, odsłonięte korzenie, powstawanie szpar między zębami, nieprzyjemny zapach z ust.
Parodontozie sprzyja palenie tytoniu, stres, niektóre choroby ogólne (cukrzyca, choroby krwi, zaburzenia hormonalne).
Wielu pacjentów jest przekonanych, że choroba przyzębia jest nieuleczalna. Na szczęście jest to przeświadczenie mylne, choć niestety bardzo szkodliwe, gdyż nieleczone schorzenie może powodować powikłania ogólnoustrojowe (choroby serca, zapalenia stawów, udary mózgu) i pogarszać przebieg wielu chorób, np. cukrzycy.
Najlepszym sposobem leczenia parodontozy jest usuwanie jej przyczyny, czyli zalegającej płytki oraz kamienia nad i poddziąsłowego. W zaawansowanych stadiach choroby konieczne jest wdrożenie leczenia chirurgicznego w celu bardzo dokładnego oczyszczenia korzeni (kiretaż otwarty), jak również leczenie farmakologiczne. Możliwe i czasem konieczne jest stosowanie preparatów wspomagających odbudowę tkanki kostnej.